تأثیر روش های آرام سازی بر اضطراب بیماران مبتلا به سکته قلبی

¯چکیده زمینه : سکته قلبی پیامد دنیای پرتنش و کم تحرک کنونی است و آمار نشان می دهد یکی از گروههای متقاضی درمان های مکمل مانند روشهای آرامسازی، بیماران مبتلا به سکته قلبی هستند. هدف : مطالعه به منظور تعیین تأثیر روشهای آرامسازی بر اضطراب بیماران سکته قلبی انجام شد. مواد و روش ها : این مطالعه نیمه تجربی بر روی 45 بیمار دچار سکته قلبی (بار اول) بستری در بخشهای ویژه قلبی بیمارستانهای وابسته به وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی شهر تهران در سالهای 80-1379 انجام شد. بیماران به طور تصادفی در گروه های تلقین، تجسم و صحبت تقسیم شدند. قبل از به کارگیری سه روش ذکر شده، اضطراب بیماران از طریق پرسش نامه استاندارد اسپیل برگر و نیز مشخصات دموگرافیک و علائم حیاتی آنان ثبت شد. سپس سه روز پشت سر هم روش های یاد شده در گروه های مختلف اجرا و در پایان هر جلسه علائم حیاتی کنترل و ثبت شد. در پایان روز سوم دوباره پرسش نامه اضطراب (استاندارد) توسط بیماران تکمیل شد. دادهها با آزمونهای آماری t زوج، آنالیز واریانس و مجذور کای تحلیل شدند. یافته ها : تفاوت اضطراب قبل و بعد از به کارگیری روش های آرامسازی به ترتیب با میانگین4/9±3/44 و 1/6±3/37 معنیدار بود(01/0p<). همچنین تفاوت فشار خون سیستول و دیاستول، تعداد نبض و تنفس قبل و بعد از بهکارگیری هر سه روش تلقین، تجسم و صحبت معنیدار بود(01/0p<). نتیجه گیری : هر سه روش در کاهش اضطراب بیماران موثر بود، ولی صحبت کردن تأثیر بیشتری نسبت به بقیه داشت.